Pierwiosnek gruźiński , Primula juliae - opis rośliny, uprawa

Wysokość: Od 5 do 10 cm wysokości.
Ozdoba rośliny: Kwiaty o średnicy 2-2,5 cm, na krótkich łodyżkach, w kolorze różwoliliowym lub fioletowym z żółtym oczkiem, tak obficie czasem kwitnące, że zakrywają prawie całkowicie liście. Mieszańce tego gatunku mogą mieć kwiaty nieco większe i barwniejsze. Liście jajowato-sercowate, błyszczące, zebrane w rozetkę. Roślina tworzy niziutkie, zadarniające kępki.
Pora kwitnienia: Druga połowa marca i kwiecień. Mieszańce pierwiosnka gruzińskiego kwitną kwietniu - maju.
Uprawa: Roślina dla bardziej zaawansowanych amatorów. Potrzebuje odpowiedniego stanowiska i podłoża ale przede wszystkim są to byliny dość mało wytrzymałe na mrozy. Dodatkową zaletą mieszańców pierwiosnka gruzińskiego jest łatwość rozmnażania przez dzielenie i możliwość sadzenia nawet na nieco bardziej nałonecznionych stanowiskach. Na zimę pierwiosnki warto zabezpieczać przed silnymi mrozami poprzez okrywanie.
Termin rozmnażania pierwiosnka gruzińskiego przez podział - po przekwitnięciu.
Gleba: Żyzna, próchniczo-gliniasta, stale wilgotna. Odczyn obojętny.
Stanowisko: Cieniste lub półcień.
Zastosowanie: Uprawiana w ogrodach bylina ozdobna. Może rosnąć w ogródkach skalnych, murkach kwiatowych, nadaje się do obsadzania rabat bylinowych, na obwódki, przy oczkach wodnych, pod drzewami i krzewami. Dobrze czują się w towarzystwie innych pierwiosnków, fiołków kwitnących wiosnną i wosennych roślin cebulowych.
Ciekawostki: Pierwiosnek gruziński pochodzi z Kaukazu. Jego łacińska nazwa odnosi się do odkrywczyni tej rośliny, Julii Młokosiewicz, córki polskiego botanika, zoologa i podróżnika Ludwika Aleksandera Młokosiewicza. Odkrycie miało miejsce we Wschodnim Kaukazie, w kwietniu 1900 lub 1901 roku. Rośliny rosły na stanowisku przy wilgotnych kamieniach.

Tematy pokrewne: Kwiaty trudniejsze w uprawie, kwiaty łatwe w uprawie, byliny i rabaty bylinowe, Kwiaty cięte, rośliny na skalniak, rośliny do cienia, galeria roślin wieloletnich (bylin).