Cibora papirusowa , Cyperus papyrus - opis rośliny, uprawa

Typ_rośliny__________________
Roślina zielna pokojowa
Wysokość: Co najwyżej 1 m wysokości.
Ozdoba rośliny: Walorem rośliny jest ciekawy pokrój - interesująco wyglądają liście zebrane w kępy. Mają kształt parasola zwieńczającego trójgraniastą, wysmukłą łodygę. Na wierzchołku, ponad liśćmi, pod koniec lata pojawiają się kłosowate kwiatostany, które w naszych warunkach nie zawiązują nasion. Kwiaty są brązowe lub kremowobrązowe, kolczaste. Roślina nie pachnie.
Uprawa: Cibora jest dość łatwa w uprawie pod warunkiem, że zapewnimy jej ciepło i wilgoć. W razie przesuszenia liście mogą zżółknąć w ciągu 24 godzin. Bardzo pożądane jest częste zraszanie roślin - jeżeli jest to możlwe to codziennie.
Podlewanie : Cibora powinna mieć korzenie zawsze w wodzie. Powinna zawsze stać w pojemniku lub na podstawce wypełnonej wodą. Woda może sięgać do wierzchołka bryły korzeniowej, ale szyjka korzeniowa i łodygi muszą pozostać suche. Idealna do uprawy hydroponicznej.
Dokarmianie : Cibory rosną bardzo szybko, dlatego potrzebują ą dużej ilości pokarmu i powinny być regularnie zasilane, najlepiej roztworem flory hydroponicznej.
Roslinę czyścimy przez częste zraszanie.
Przesadzanie : W razie potrzeby można roślinę przesadzać do większych naczyń nawet dwa razy w roku.
Rozmnażanie : Łatwo można cibory rozmnażać przez sadzonki pędowe. W tym celu wybieramy młode pędy i ucinamy je 5 cm poniżej parasola liści. Same liście skracamy o połowę aby zmniejszyć powierzchnię parowania. Tak przygotowana sadzonkę, po zabezpieczeniu miejsca cięcia węglem drzewnym umieszczmy łodygą do góry, w wilgotnym piasku tak, by rozeta liści przylegała do podłoża. Sadzonki szybko się ukorzeniają w temperaturze 22 st.C
Gleba: Najlepszym podłożem do uprawy cibory jest mieszanka gliny, piasku i ziemi liściowej z dodatkiem mączki kostnej, ale dobrze rośnie również w zwykłej ziemi kompostowej.
Stanowisko: Powinno być dobrze oświetlone. Cibora nie jest specjalnie wrażliwa na wysokie temperatury, toleruje nawet 26 st.C zimą, ale lepsza jest w okresie spoczynku (od października do lutego) temperatura 10-15 st.C. W tym czasie ograniczamy nieco podlewanie. Po takim odpoczynku roślina powinna zakwitnąć w następnym okresie wegetacyjnym.
Zastosowanie : Roślina doniczkowa. Cibory dobrze rosną w mieszanych kompozycjach, jeśli zapewni się dostateczną wilgotność. Latem może rosnąć na zewnątrz, w oczku wodnym. Przed zimą musi, popierwszych przymrozkach musi wrócic do domu.
Ciekawostki: Cibora papirusowa pochodzi z Madagaskaru i w naturze z reguły osiąga co najwyżej 1 m wysokości, czyli tyle co w uprawie domowej.
Narodową kolekcję rodziny Cyperaceae można podziwiać w Ogrodzie Botanicznym IHAR w Bydgoszczy. Więcej informacji na stronie : http://www.ihar.edu.pl/

Tematy pokrewne: najpiekniejsze rośliny pokojowe, choroby roślin doniczkowych, szkodniki roślin doniczkowych, naturalna pielęgnacja roślin doniczkowych, rośliny doniczkowe zimą.

Opisane rośliny doniczkowe :

aloes, anturium, araukaria wyniosła, azalia indyjska, begonia hydrocotylifolia, bieluń drzewiasty (datura, anielskie trąbki), chamedora wytworna, cibora papirusowa, cyklamen perski, cyprys wielkoszyszkowy, dendrobium phalaenopsis, difenbachia, dracena deremeńska (wonna), dracena obrzeżona, epifilum, falenopsis (ćmówka miła), figowiec benjamina (benjaminek), figowiec binnendijkii (wierzbolistny), figowiec sprężysty, fiołek afrykański (sępolia), fitonia, frizea lśniąca, fuksja (ułanka), gloksynia, grubosz jajowaty, guzmania, gwiazda betlejemska (poinsecja), hipeastrum (zwartnica), irezyna Herbsta, jukka gwatemalska, kalanchoe (żyworódka), koleus (pokrzywka brazylijska), kroton (trójskrzyn), kufea hyzopolistna, kuflik, maranta, miltonia, monstera, nefrolepis (paprotka), niecierpek nowogwinejski, niecierpek Waleriana, niedośpian (hypoestes), papryka roczna ozdobna, pierwiosnek kubkowaty, prymulki doniczkowe, pelargonia bluszczolistna, pelargonia pachnaca, geranium, anginka, pelargonia pasiasta, pelargonia wielkokwiatowa, angielska, psianka szafirowa burza, róża chińska (hibiskus doniczkowy), rozmaryn, sagowiec odwinięty (cykas), sansewieria gwinejska, scindapsus złoty, setkrezja purpurowa, skrzydłokwiat, stefanotis bukietowy, sundaville, szeflera, wilczomlecz lśniący, zamiokulkas zamiolistny, zaślaz mieszańcowy, klonik, zielistka, zygokaktus, kaktus bożonarodzeniowy, grudnik .

Więcej porad ogrodnika amatora...

Rośliny doniczkowe zimą
Zima to dla większości roślin doniczkowych dość trudny okres. Nie wszystkie rośliny pokojowe radzą sobie z niekorzystnymi zimowymi warunkami. Osłabione rośliny łatwo zapadają na różnego typu choroby i są atakowane przez szkodniki. Do tego dochodzą często błedy w pielęgnacji. Na szczęście stosując skuteczne zabiegi można poprawć ich kondycję i sprawić, że będą zdobić mieszkanie i rozjaśniać ponure, zimowe dni.
więcej o roślinach doniczkowych zimą...

Choroby roślin doniczkowych
Rośliny doniczkowe najczęściej chorują na szarą pleśń, plamistość liści, rdzę, mączniaka przwdziwego, miękką zgniliznę bakteryjną, gnicie korzeni i sadzaki. Warto więc co jakiś czas oglądać rośliny i poznać sygnały ostrzegawcze i objawy chorób oraz metody leczenia kwiatowych schorzeń.
więcej o chorobach roślin doniczkowych...

ZIELISTKA

Zielistka Sternberga tworzy kępy łukowato wygiętych, wąskich liści, zwykle zielonych z szerokim biało-kremowym pasem pośrodku. Czasem układ barwnych pasów jest odwrotny. Kwiaty białe i niepozorne, powstają na długich, cieńkich, kremowych pędach - wkrótce w ich miejscu rozwijają się małe roślinki. Jeżeli takich pedów pojawi sie więcej a roślinę umieści się w wiszącym pojemniku, wygląda ona bardzo efektownie ze zwisającymi pękami młodych roślinek.
Więcej informacji o zielistce...

DRACENA OBRZEŻONA

Na końcu pędów posiada grzywę wąskich i długich liści. Liście te są ciemnozielone o wierzchu a czerwone od spodu. W warunkach domowych tworzy niewielkie drzewko. Starsze rośliny mogą czasem zakwitnąć tworząc pęd kwiatostanowy z małymi, kremowymi kwiatkami.
Więcej informacji o dracenie obrzeżonej...

Rośliny doniczkowe latem
Latem nie zapominamy o roślinach pokojowych, szczególnie że dla większości z nich wiosna i lato jest okresem wegetacji i trzeba pamietać o tym by miały odpowiednią ilość wody i składników pokarmowych. Niektóre rośliny pokojowe takie jak aukuba, mirt, strzałkowiec, szeflera czy araukaria będą wdzięczne, gdy na okres lata i wczesnej jesieni przeniesiemy je na zacienony balkon lub w zaciszny kącik pod drzewami w ogrodzie.
więcej o roślinach doniczkowych latem...