Typ rośliny : Roślina dwuletnia
Wysokość: Od 30 do 100 cm.
Ozdoba rośliny: Liczne kwiaty w kolorze niebieskofioletowym, zebrane w grona, pachnące. Istnieje również odmiana o kwiatach białych (Corcyrensis). Wartość zdobniczą mają jednak nie kwiaty, ale okrągłe, srebrzyste przegrody owoców - łuszczyn, zawieszone na dość długich szypułkach. Średnica łuszcznyn do 5 cm. Pędy miesiącznicy lekko owłosione, górą rozgałęzione. Liście w zarysie sercowate, wydłużone, nieregularnie ząbkowane.
Pora kwitnienia: W zależności od pogody na wiosnę; możę kwitnąć pod koniec kwietnia, w maju i na początku czerwca.
Uprawa: Roślina bardzo łatwa w uprawie, choć ma pewne wymagania co do gleby i stanowiska. Nasiona miesiącznicy wysiewa się od końca maja do lipca wprost na miejsca stałe. Pikowanie jest niepotrzebne, siewki przerywamy. Można też wysiać nasiona po kilka do doniczek a we wrześniu wybić z bryłą ziemi i posadzić do gruntu, albo pozostawić zadołowane doniczki na zimę i przesadzić do gruntu dopiero w kwietniu. Często roślina sama się wysiewa. Pędy z łuszczynami ścina się jesienią.
Gleba: Wymaga gleby żyznej, próchniczej i wilgotnej. Można również uprawiać miesiącznice na glebach piaszczystych, ale rośliny wymagają wtedy obfitego podlewania.
Stanowisko: Słoneczne.
Zastosowanie: Na suche bukiety. Po zdjęciu łuszczyn przegrody wyglądają jak duże pergaminowe krążki. Po wyschnięciu mają barwę srebrzystą, stąd inna, pospolita nazwa "srebrniki Judasza". Miesiącznica nadaje się wyłącznie na kwiat cięty do suchych bukiecików. Można ją łączyć z trawami, gałązkami, zasuszonymi barwnymi liśćmi lub zasuszonymi kwiatami. Nadaje bukietom lekkości. Można ją sadzić na rabatach mieszanych, pasuje do ogrodów w stylu wiejskim i naturalistycznych.
Ciekawostki: Miesiącznica pochodzi południowo-wschodniej Europy, rośnie też w Polsce.

Tematy pokrewne: Kwiaty łatwe w uprawie,kwiaty trudniejsze w uprawie, ogród w stylu wiejskim , kwiaty cięte , rośliny na każdą glebę., rośliny na gleby piaszczyste .