Wysokość: Roślina tworzy wysokie pędy , 1 - 4 m.
Pożytek z rośliny: Częścią jadalną topinabmura są liczne podziemne bulwy barwy szarej, żółtawej czerwonej lub fioletowej Jedna roślina wytwarza ich około 30. Smak bulw delikatny, lekko słodkawy. Topinambury bogate są w białko, antyoksydanty, inaczej nazywane przeciwutleniaczami, wiele soli mnieralnych, inulinę. Mają bardzo niski indeks glikemiczny przez co polecane dla cukrzyków. Są też małokaloryczne.
Ozdoba rośliny: Żółte kwiaty, dość duże, o średnicy do 8 cm, zebrane w koszyczki. Kwiaty słabo pachną lub są pozbawione zapachu. Liście ciemnozielone, pokryte szorstkimi włoskami. Łodygi proste, pod koniec sezonu stopniowo drewnieją.
Pora kwitnienia: Późna, wrzesień / październik.
Uprawa: Roślina łatwa w uprawie, odporna na niskie temperatury i bardzo ekspansywna. W okresach suszy warto topinambury podlewać. Rozmnażanie tylko wegetatywnie z mniejszych bulw. Plonuje w tym samym miejscu przez kilkanaście lat. Bulwy sadzimy wiosną - w kwietniu albo jesieną - w październiku. Sadzimy po 2 sztuki w dolki 10-15 cm głębokości. Większe bulwy sadzimy pojedyńczo. Przed sadzeniem warto zasilić glebe nawozami ogranicznymi - najlepiej kompostem lub mineralnymi. W początkowej fazie wzrostu ważne jest odchwaszczanie. Bulwy zbieramy stopniowo od października. Można też je zostawić w ziemi i wykopywać w okresach odwilży lub wiosną.
Gleba: Dobrze rośnie zarówno w glebach żyznych jak i piaszczystych. Lubi podłoże wilgotne. Na glebach gliniastych daje mniejsze plony.
Stanowisko: Słoneczne lub półcień.
Zastosowanie:Jako roślina użytkowa i ozdobna, energetyczna - do produkcji biogazu, paszowa, wykorzystywana w przemyśle farmaceutycznym. Bulwy topinambura można przygotować podobnie jak szparagi lub ziemniaki. Można je stosować do zup, sałatek, można je smażyć, zapiekać lub konserwować.
Ciekawostki: Topinambury, zwane też słonecznikami bulwiastymi, pochodzą z północno-wschodnich rejonów Ameryki Północnej.
Nazwa topinambur pochodzi z określenia tego gatunku w języku francuskim (topinambour), które z kolei nadane zostało tej roślinie od brazylijskiego plemienia Indian Tupinamba. Przedstawiciele plemienia odwiedzili w 1613 roku Paryż, stając się w owym czasie sensacją. Ich popularność spowodowała użycie nazwy plemienia do określenia rośliny, która pojawiła została w tym samym czasie w Europie także z Ameryki (mimo że Topinamba pochodzili z Ameryki Płudniowej a topinambur Północnej) .

Tematy pokrewne: Kwiaty łatwe w uprawie, kwiaty trudniejsze w uprawie, ogród użytkowy, rośliny cebulowe i bulwiaste, rośliny do jesiennego ogrodu, zdrowie z ogrodu.