Wysokość: Czasem osiąga wysokość 1,2 m.
Ozdoba rośliny: Łodygi prosto wzniesione, obłe, gładkie, bezlistne w kolorze żywozielonym. Liście są podobne do łodyg, szydlaste. Kwiaty małe, niepozorne ale zebrane w obfitą, rozpierzchłą, luźną rozrzutkę ustawioną pozornie bocznie. Początkowo żółtozielone, z czasem stają się brązowe. Roślina tworzy bardzo gęste kępy.
Ciekawą odmiana jest sit rozpierzchły spiralis o pędach spiralnie zwinętych, przypominajacych korkociąg.
Pora kwitnienia: Od czerwca do sierpnia.
Uprawa: Roślina bagienna, łatwa w uprawie nie wymagająca specjalnej uwagi, ale trzeba jej zapewnić odpowiednie stanowisko. Jest dość odporna na niskie temperatury, nie atakują jej szkodniki i choroby.
Pielęgnacja ogranicza się do usuwania zaschłych pędów wczesną wiosną lub póżną jesienią.
Rozmnażanie przez podział rozrośnietych kęp wiosną lub jesienią.
Gleba: Wystarczy mu nawet ubogie podłoże ale umiarkowanie wilgotna. Najlepiej aby latem przeszły okresowe przesuszenie.
Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste.
Zastosowanie: Roślina do obsadznia różnego rodzaju aranżacji wodnych, brzegu stawów, oczek, strumyków.
W oczkach wodnych i strumykach spełnia rolę naturalnego filtra wody.
Można go sadzić w pojemnikach umieszczonych w strefie płytkiej wody.
Ciekawostki: Roślina rodzima, najczęściej występuje na łąkach trzęślicowych, które latem obsychają wskutek obniżenia się poziomu wody - stąd zalecenie aby latem trochę przeschło podłoże.
Z łodyg situ rozpierzchłego wyplata się kosze, maty i temu podobne wyroby.

Tematy pokrewne: woda w ogrodzie, oczko wodne, byliny i rabaty bylinowe,dodatki ogrodowe, rośliny na lato, ozdobne pędy, owoce i liście.