Wysokość: Niewielkie drzewo lub duży krzew. Jako drzewo może maksymalnie osiągnąć do 15 m. wysokości. Odmiana
Pendula osiąga wysokość zależną od wysokości szczepienia. Młode rośliny szybko rosną, później tempo wzrostu maleje.
Pożytek z rośliny: Owoce podobne do jeżyny. Są soczyste, słodko-kwaśne, mogą smakować choć czasami ich smak wydaje się mdły. Dojrzewają pod koniec lipca i szybko opadają. Liście morwy białej są produktem zielarskim.
Ozdoba rośliny: Przede wszystkim atrakcyjne są jasno zielone liście, ciekawie wyglądają również owoce; barwa owoców różna : biała, różowa, fioletowoczarna. Owoce rosną w kiściach po kilka sztuk, stopniowo dojrzewają zmieniając barwy - młode owoce są białożółte, potem różowieją i czerwienieją aż w końcu przebarwiają się na fioletowoczarny kolor. Kwiaty białawe lub jasnoróżowe, niepozorne. Są rozdzielnopłciowe : męskie mają kształt kotkowatych kwiatostanów, żeńskie zaś główkowatych.
Ciekawą propozycją do mniejszych ogrodów jest odmiana
Pendula - osiągająca niewielkie rozmiary o koronie parasolowatej i płaczącym pokroju. Najczęściej wysokość szczepienia tej odmiany wynosi około 2 m. Drzewo ma długie pędy malowniczo zwisające do ziemi.
Pora kwitnienia: Maj.
Uprawa: Drzewo bardzo łatwe w uprawie, choć potrzebuje zacisznego miejsca. Jest za to niewybredne co do gleby, odporne na zanieczyszczenie powietrza i suszę. Morwa nie jest atakowana przez choroby i rzadko atakowana przez szkodniki. Zwykle też dobrze zimuje w naszym klimacie.
Zazwyczaj nie wymaga cięcia - ograniczamy się jedynie do cięć sanitarnych polegających na usuwaniu pędów przemarzniętych, uszkodzonych lub krzyżujących się.
Jeżeli zastosowaliśmy morwę w w żywopłocie, to przycinamy ją w sposób następujący : na wiosnę tniemy pędy drobniejsze skracając je o 1/3 lub 1/2 długości, natomiast grubsze gałęzie tniemy pod koniec sierpnia, po zebraniu owoców.
Gleba: Dobrze rośnie na glebach słabych i piaszczystych. Preferuje podłoża wilgotne, przepuszczalne i gliniaste, średnio zasobne w składniki pokarmowe. Najlepsze jest pH gleby zbliżone do obojętnego.
Stanowisko: Słoneczne, ciepłe i osłoniete.
Lepiej nie sadzić morwy w pobliżu ozdobnych ścieżek lub przy tarasie, ponieważ opadające owoce mogą brudzić takie miejsca na niebiesko. Najlepiej posadzić drzewko na trawniku z dala od przejść.
Zastosowanie : Morwę białą wykorzystuje się zarówno do celów ozdobnych jak i użytkowych. Owoce można zjadać na surowo albo sporządać z nich przetwory - dżemy, nalewki lub kompoty. Owoce morwy są bardzo nietrwałe, dlatego raczej ich nie kupimy. Jedyna szansa aby ich skosztować to posadzić we własnym ogródku. Liście morwy stosuje tę też do parzenia herbaty. Działają stabilizująco na poziom cukru we krwi, ograniczając jego przyswajanie przez organizm.
W Azji morwę białą wykorzystuje się do hodowli jedwabników - jej liście stanowią podstawowe pożywienie larw tego motyla. W Polsce też kiedyś była to dość popularna hodowla.
Jako rośline ozdobna można zastosować morwę białą do uprawy w ogrodach przydomowych - ze względu na niewielkie rozmiary może być sadzona nawet w niewielkich ogródkach. Najlepiej posadzić ją w miejscach eksponowanych, na trawniku, w pobliżu wrzosowiska lub ogrodu sklanego. Nadaje się też na żywopłoty.
Ciekawostki: Morwa biała jest drzewem naturalnie występującym w Azji, do Europy sprowadzono ją już na przełomie XI i XII wieku.
Tematy pokrewne: Drzewa łatwe w uprawie,
ogród użytkowy,
żywopłoty,
cięcie drzew i krzewów,
rośliny do letniego ogrodu,
galeria drzew,
zdrowie i uroda z ogrodu..
Ojczyzną begonii bulwiastych jest Ameryka Środkowa i Południowa - rejony o ciepłym, zwrotnikowym klimacie. Otrzymano kilkaset odmian o zróżnicowanej wysokości, pokroju roślin, wielkości i kształcie liści oraz budowie i barwie kwiatów. Begonie nie zimują w gruncie i dlatego są typowo sezonową, letnią rośliną, której bulwy sadzi się w maju, a wykopuje już w końcu września. Bulwy można też posadzić do doniczek, już w marcu, a do gruntu przesadzić, gdy minie obawa wiosennych przymrozków. 
Bylina pochodząca z Ameryki Północnej. Należy do rodziny pierwiosnkowatych. W Polsce roślina ta nie występuje w naturze, uprawiana jest czasem jako roślina ozdobna. Bożykwiat ma długie, nawet do 20 cm, wąskojajowate liście. Kwiaty sa białe lub różowe wywinięte w bardzo charakterystyczny sposób. Kwitnienie rośliny przypada na maj-czerwiec. Po przekwitnieniu naziemna część rośliny zanika.
Rośliny osiągają wysokość 100 cm, a średnica kwiatostanów może wynosić 20cm. W naszym klimacie dalie nie zimują w gruncie i są wrażliwe nawet na niewielkie przymrozki. Dlatego karpy sadzi się dopiero w maju, w miejscach ciepłych, słonecznych, w glebę głęboko uprawioną, niezbyt ciężką i nie nadmiernie wilgotną. Karpy odmian silnie rosnących sadzi się co 50cm. Dalie są ceniolubnymi roślinami o wszechstronnym zastosowaniu. Doskonale nadają się do tworzenia grup ogrodowych na trawnikach, na rabaty, na kwiat cięty, a niskie odmiany na obwódki i do pojemników na tarasy i balkony.
Jest byliną kłączową. Nazywany jest także "irysem bródkowym", gdyż na środku płatka zewnętrznego kwiatu znajdują się włoski zwane bródką. Kosaćce kłączowe są mało wymagające. Obficie kwitną w miejscach słonecznych, ale mogą też rosnąć w półcieniu i tam kwitnienie jest nieco dłuższe. Gleba powinna być przepuszczalna, raczej sucha. Rośliny pozostawia się na kilka lat w tym samym miejscu. Okres kwitnienia: VI-VII .
Dalie Topmix mają koszyczki kwiatowe szerokości 2-4 cm. Kwiaty składają się z pojedynczych, płaskich płatków. Kłącza bulwiasto zgrubiałe, łodygi grube, rozgałęzione, wewnątrz puste, liście pierzaste.
Begonie nie zimują w gruncie i dlatego są typowo sezonową, letnią rośliną, której bulwy sadzi się w maju, a wykopuje już w końcu września. Najlepsze miejsce to teren lekko ocieniony, osłonięty od wiatrów. Gleba powinna być próchniczna, przepuszczalna, wilgotna. Okres kwitnienia: VII-X . Bogaty asortyment odmian sprawia, że znajdziemy odpowiednie begonie do uprawy w gruncie, w grupach na trawnikach, a także w różnego typu pojemnikach.
Drakunkulus można uprawiać w gruncie, w miejscach ciepłych, osłoniętych, np. pod murami zabudowań. Na zimę wymaga przykrycia, gdyż znosi spadki temperatury tylko do -5oC. Mniej kłopotliwe jest sadzenie bulw dopiero na wiosnę, w kwietniu. Gleba powinna być żyzna, wilgotna, ale przepuszczalna. Bulwy przykrywa się warstwą podłoża o grubości 3-5cm, a odstępy między roślinami wynoszą 20-30cm. Drakunkulus nadaje się do sadzenia na rabacie, po kilka lub kilkanaście roślin, w pobliżu domu lub altany, w sąsiedztwie niskich bylin i traw. Okres kwitnienia: VI-VII .
Liliowce najlepiej sadzić w miejscach słonecznych lub lekko ocienionych, na glebach żyznych, lekko wilgotnych i głęboko uprawionych. Liliowce można uprawiać kilka lat na tym samym miejscu. najlepiej nadają się na rabaty bylinowe, do tworzenia grup ogrodowych, także w pobliżu oczek wodnych. Kolor: brązowo-żółty. Okres kwitnienia: VI-VII.
Rośliny mają wysokość do 120cm, tworzą rozetę mieczowatych liści i okazałe grona nawet z kilkudziesięcioma dzwonkowatymi, białymi kwiatami o delikatnym zapachu.
Galtonia kwitnie w lipcu i sierpniu. Galtonia wymaga obfitego podlewania w czasie suszy i zasilania nawozem mineralnym. 
Częścią podziemną są grube kłącza: z ich górnej części wyrastają zarówno korzenie jak i liście i kwiaty. Pomiędzy okazałymi liśćmi pojawiają się kwiatostany - kolby otoczone dużą, barwną pochwą. Kwitnienie rozpoczyna się 6-8 tygodni po posadzeniu i trwa przez 2 miesiące. Kolorowe cantedeskie nadają się przede wszystkim do uprawy w szklarniach i tunelach foliowych. Sadzone w gruncie wymagają dużej staranności. Najlepiej rosną w miejscach ciepłych, osłoniętych od wiatru, jasnych, ale niezbyt silnie nasłonecznionych.
Piwonia jest jedną z najpiękniejszych bylin na kwiat cięty. Kwiaty ścinane w pąkach zachowują trwałość przez 5-6 dni. Piwonie sadzi się też na trawnikach, pojedynczo lub w grupach, zwykle po kilka roślin tej samej odmiany. Kolor: różowo-żółty. Piwonie dobrze rosną w miejscach słonecznych lub tylko lekko ocienionych. Gleba powinna być żyzna, próchniczna, gliniasta, lekko kwaśna. Na tym samym miejscu uprawia się rośliny przez wiele lat pod warunkiem starannego pielęgnowania. 
Paciorecznik jest najczęściej sadzony na miejskich kwietnikach, a także na rabatach w sąsiedztwie niższych bylin. W ogrodzie pięknie wygląda na trawniku, posadzony w grupach po kilka lub kilkanaście roślin. Niskie odmiany stosuje się do uprawy w pojemnikach, do ozdoby tarasów i ogrodów. Sadzenie wprost do ogrodu przypada dopiero w końcu maja lub na początku czerwca, ale można rośliny przygotować wcześniej. Już od połowy marca sadzi się kłącza pojedynczo do dużych doniczek i ustawia w jasnym pomieszczeniu o temperaturze 16-18 st.C. Okres kwitnienia: VII-IX 
