GALERIA ROŚLIN - Kroton, trójskrzyn łac. Codiaeum ang. Variegated croton

Typ_rośliny__________________
Krzew liściasty zimozielony
Wysokość: Rośliny uprawiane w mieszkaniach na ogół nie przekraczają 2 m wysokości. W doniczce o średnicy 9 cm wyrasta do około 25 cm, a o średnicy 13 cm do około 50 cm. Roczny przyrost pędów wynosi 20-25 cm.
Ozdoba rośliny: Przede wszystkim liście w różnych odcieniach zieleni, czerwieni, żółci, pomarańczu i brązu. Liście mają różny kształt i ubarwienie w zależności od odmiany. Mogą być różnego kształtu : podobne do liści wawrzynu, dębu, mogą być lancetowate lub owalne. Kwiatostany krotona są niepozorne, z drobnymi kwiatami. Roślina nie pachnie.
Uprawa: Do pewnego czasu uważano krotony za rośliny nie nadające się do długotrwałaj uprawy w warunkach domowych, później wyhodowano formy które lepiej znoszą pobyt w mieszkaniu, jednak nadal jest to roślina wymagająca troskliwej opieki i odpowiednich warunków. Przede wszystkim krotony wymagają odpowiedniego stanowiska i temperatury.
Roślina nie lubi przeciągów oraz wyziewów z urządzeń gazowych.
Temperatura powinna być możliwie jak najbardziej stała ponieważ krotony nie przechodzą wyraźnego okresu spoczynku. Są roślinami ciepłolubnymi - najlepiej rosną w temperaturze 20-25 st.C, zimą mogą przebywać w w temperaturze 18-20 st.C. W chłodnym miejscu rozwijają się wolniej i wypuszczają mniej liści. Nie tolerują też dużych wahań temperatury i jej spadku poniżej 13 st.C. Szczególnie trzeba uważać podczas wietrzenia mieszkania zimą. Strumień zimnego powietrza może spowodować, że liście opadną.
Podlewamy latem 2-3 razy w tygodniu, utrzymując dobrą wilgotność podłoża (nigdy nie powinno przeschnąć). W zimie podlewamy co 4-5 dni. Należy używać letniej wody.
Trzeba też uważać aby woda nie stała na podstawce, bo może to powodować gnicie liści i zamieranie rośliny.
Dokarmiamy od wiosny do jesieni, co 14 dni płynnym nawozem przy podlewaniu.
Liście czyścimy przez zraszanie wodą. Czyste liście można nabłyszczać, jednak nie częściej niż raz na 2-3 miesiące.
Cięcie - można wykonać jeżeli rośliny są zbyt wyciągnięte i ogołocone. Termin cięcia - najlepszy wiosną. Miejsca cięcia zabezpieczyć.
Przesadzanie - najlepszy termin na ten zabieg to kwiecień - maj. Młode krotony przesadzamy raz do roku (nie dajemy zbyt dużej doniczki). Starsze okazy przesadzamy co 2-3 lata. Na dnie pojemnika układamy dużą warstwę drenażu.
Krotony mogą być niestety atakowana przez szkodniki - tarczniki, wełnowce lub przędziorki. Zwalcznie opisane w artykule szkodniki roślin doniczkowych. Mogą również chorować co jest najczęściej efektem niewłaściwej uprawy - są porażane przez choroby grzybowe. Objawem są plamy na liściach - co w przypadku kolorowych krotonów może być początkowo trudne do zauważenia.
Rozmnażanie - na wiosnę, z sadzonek zielnych. przygotowanych z wierzchołkowych części pędów. Sadzonka powinna mieć około 10 cm długości. Dolne cięcie wykonać około 0,5 cm pod węzłem, usunąć dolne liście i umieścić sadzonki na 2-3 godziny w wodzie, aby wypłynął z nich sok mleczny. Przed umieszczeniem w podłożu użyć ukorzeniacza. Krotony dobrze ukorzeniają się w temperaturze 22-25 st.C.
Gleba: Lekkie, próchnicze i żyzne podłoże. Najlepsza jest mieszanka ziemi liściowej z torfem, ziemią inspektową i piaskiem w stosunku 2:1:1:1. Można zastosować gotową mieszankę ziemi ale powinna być ona przepuszczalna o lekko kwaśnym odczynie, zawierająca dużo próchnicy.
Stanowisko: Rośliny te powinny stać w bardzo jasnych miejscach, choć nie bezpośrednio nasłonecznionych. Tylko w takich warunkach liście są intensywnie wybarwione. W głębokim cieniu liście robią się jasnozielone i wiotkie. Ostre słońce z kolei spowoduje poparzenie liści, które się kurczą i opadają.
Zastosowanie:Roślina doniczkowa. Warto łączyć krotony w mieszane kompozycje, w których uwidacznia się ich ciekawe zabarwienie.
Ciekawostki: Krotony rosną dziko w Malezji, Indonezji oraz na Półwyspie Indochińskim.
Roślina jest trująca - spożycie jakiejkolwiek jej części może spowodować wymioty i biegunkę. Ponadto sok mleczny podrażnia skórę, niekiedy powodując wysypkę.
Tematy pokrewne: najpiekniejsze rośliny pokojowe, choroby roślin doniczkowych, szkodniki roślin doniczkowych, naturalna pielęgnacja roślin doniczkowych, rośliny doniczkowe zimą.

Opisane rośliny doniczkowe :

aloes, anturium, araukaria wyniosła, azalia indyjska, bieluń drzewiasty (datura, anielskie trąbki), chamedora wytworna, cibora papirusowa, cyklamen perski, cyprys wielkoszyszkowy, dendrobium phalaenopsis, difenbachia, dracena deremeńska (wonna), dracena obrzeżona, epifilum, falenopsis (ćmówka miła), figowiec benjamina (benjaminek), figowiec sprężysty, fiołek afrykański (sępolia), fitonia, frizea lśniąca, fuksja (ułanka), gloksynia, grubosz jajowaty, guzmania, gwiazda betlejemska (poinsecja), hipeastrum (zwartnica), irezyna Herbsta, jukka gwatemalska, kalanchoe (żyworódka), koleus (pokrzywka brazylijska), kroton (trójskrzyn), kufea hyzopolistna, kuflik, maranta, miltonia, monstera, nefrolepis (paprotka), niecierpek nowogwinejski, niecierpek Waleriana, niedośpian (hypoestes), papryka roczna ozdobna, pierwiosnek kubkowaty, prymulki doniczkowe, pelargonia bluszczolistna, pelargonia pachnaca, garanium, anginka, pelargonia pasiasta, pelargonia wielkokwiatowa, angielska, psianka szafirowa burza, róża chińska (hibiskus doniczkowy), rozmaryn, sagowiec odwinięty (cykas), sansewieria gwinejska, scindapsus złoty, setkrezja purpurowa, skrzydłokwiat, stefanotis bukietowy, sundaville, szeflera, wilczomlecz lśniący, zamiokulkas zamiolistny, zaślaz mieszańcowy, klonik, zielistka, zygokaktus, kaktus bożonarodzeniowy, grudnik .

>>> Więcej porad ogrodnika amatora...

Ozdobne pędy, owoce i liście

Najczęściej największą ozdobą ogrodu są kwitnące rośliny - ale nie tylko; istnieje wiele roślin ogrodowych o ozdobnych pędach, owocach czy liściach. Ich walory docenia się najczęściej gdy pora kwitnienia się kończy - czyli późną jesienią i zimą. Część roślin łaczy walory ozdobne z użytkowymi: ich owoce nie tylko zdobią ale mogą być spożywane przez ludzi lub zwierzęta. Więcej w artykule: Ozdobne pędy, owoce i liście..

ANTURIUM

Osadzona na długim pędzie, pochwa otaczajaca kwiatostan, nazywany kolbą. Pochwa ma kształt sercowaty. Najczęściej uprawia się odmiany o błyszczacej, czerwonej pochwie ale są też ciekawe odmiany w odcienich koloru pomarańczowego, o białej barwie z nalotem brudnoczerwonym lub żółtawym czy odmiany w kolorze różowym. Kolba kwiatostanowa może być prosta lub lekko zwisająca i osiąga długość 6-10 cm.
Więcej informacji o anturium...