Wysokość: około 1,5 m i tyle samo szerokości.
Ozdoba rośliny: Drobne, rurkowate kwiaty, które w pąkach są rożowe a po rozwinięciu płatki sa białe a rurki różowe. Kwiaty zebrane są w kwiatostany po kilkanaście na szczytach pędów i po kilka w kątach najwyższych par liści. Pięknie pachną czym zwabiają motyle. Liście półzimnozielone, błyszczące, jesienią zmieniaja barwę na rózowobrązową. Krzewy abelii są rozłożyste ale gęste, o zwartej budowie.
Pora kwitnienia: Przełom maja i czerwca.
Uprawa: Krzew dość łatwy w uprawie ale w suche i mroźne zimy może przemarzać. W takim wypadku należy krzew silnie przyciąć , po takim zabiegu bujnie odrasta. W czasie kwitnienia oraz podczas suszy wymaga podlewania. Nie ma specjalnych wymagań co do stanowiska i jest odporny na zanieczyszczone powietrze.
Nie wymaga regularnego cięcia, usuwamy jedynie uszkodzone i zeschnięte pędy. Jeżeli krzew kolkwicji nadmiernie się rozrośnie to można przeprowadzić cięcie odmładzające. Wykonujemy je po przekwitnięciu rośliny ponieważ kwitnie ona na pędach ubiegłorocznych.
Rozmnażanie kolkwicji chińskiej przez wysiew nasion lub przez sadzonki zielne. Nasiona zbieramy na przełomie września i października, wysiewmy wczesną wiosną do przepuszczalnego podłoża i trzymamy w cieplejszym miejscu. Siewki powinny dość szybko wykiełkować. Sadzonki zielne pobieramy pod koniec czerwca i sadzimy w mieszaninie piasku z torfem (stos.2:1) i przykrywamy słoikiem lub folią. Roślina wytwarza korzenie w przeciągu 3-5 tygodni.
Gleba: Nie ma specjalnych wymagań co do gleby choć najlepiej rośnie w ziemi przepuszczalnej, piaszczysto-gliniastej.
Stanowisko: Słoneczne. Może rosnąć w lekkim półcieniu ale mniej obficie kwitnie.
Zastosowanie: Do ogrodów i parków. Najlepiej wygląda kolkwicja chińska posadzona pojedyńczo na trawniku. Może być też sadzona w niedużych grupach lub nieformowanych szpalerach. Dobrze znosi cięcie a więc można zapanować nad jej rozmiarami - może być więc sadzona nawet w mniejszych ogrodach. Ciekawie wyglądają kolkwicje szczepione na pniu w formie małego drzewka. Jest rośliną miododajną.
Ciekawostki: Kolkwicja chińska pochodzi z wysokich gór zachodnich rejonów Chin. Do Europy sprowadzono ją na początku XX wieku. Nazwa pochodzi od nawziska Richard Kolkwitza, profesora botaniki z Berlina.

Tematy pokrewne: Krzewy łatwe w uprawie, krzewy trudniejsze w uprawie, kalendarz kwitnienia krzewów, rośliny do wiosennego ogrodu, galeria krzewów, krzewy na żywopłoty, cięce drzew i krzewów .