Wysokość: Forma wyjściowa to drzewo dorastające do 20-30m. Odmiany ogrodowe osiągają znacznie mniejsze rozmiary i dość wolno rosną.
Ozdoba rośliny: Zimozielone drzewo o stożkowatej koronie, która z czasem staje się bardziej nieregularna. Ozdobą są niebiesko-zielone, grube igły ułożone promieniście wokoło pędów. Szyszki cylindryczne, o długości 10-15cm i szerokości 4-5cm, brązowe.
Ciekawe odmiany:
Jodła hiszpańska Glauca - barwa igieł niebiesko-zielona, korona regularna, stożkowa, zwarta. Osiąga wys. 5-6 m, wolno rośnie. Niezbyt odporna na mrozy, szczególnie młode egzemplarze.
Jodła hiszpańska Aurea - igły u młodszych roślin o żółtym kolorze, z czasem lekko zielenieją. Wysokość około 2 m, rośnie wolno, dość odporna na mrozy.
Jodła hiszpańska Horstmann - igły srebrzysto-szare, rośnie wolno - po 10 latach osiąga 1 m wys. pokrój zwarty. Jedna z bardziej odpornych na mrozy odmian jodły hiszpańskiej.
Jodła hiszpańska Kelleris - ma igły szarozielone, nastroszone. Odmiana silniej rosnąca, osiąga wys. 10-15 m, pokrój szeroko-stożkowy. Jest jedną z najbardziej mrozoodpornych odmian jodły hiszpańskiej.
Uprawa: Jodła hiszpańska jest drzewem wymagającym, szczególnie z powodu wrażliwości na mrozy - w ostrzejsze zimy może zostać uszkodzona. Nie służą jodle hiszpańskiej długotrawłe mrozy i silne wiatry. Niezbyt dobrze toleruje zanieczyszczenie powietrza. Bywa też atakowana przez mszyce ale jest za to generalnie odporna na choroby.
Lubi dużą wilgotność powietrza - w upały warto zraszać i podlewać drzewko. Nie wymaga cięcia.
Rozmnażanie - można spróbować wysiewu nasion lub szczepienia.
Gleba: Najlepiej rośnie w glebie żyznej, lekko wilgotnej ale przepuszczalnej, o lekko kwaśnym odczynie.
Stanowisko: Lekko ocienione, zaciszne i osłonięte od wiatrów.
Zastosowanie: Jodła hiszpańska, szczególnie niektóre odmiany wolno rosnące, nadaje się małych ogrodów, na rabaty, wrzosowiska i do ogrodów skalnych lub do patio. Może być uprawiana w pojemnikach. Drzewo bardzo dekoracyjne, nadaje się do ogrodu w stylu śródziemnomorskim.
Ciekawostki: Jodła hiszpańska pochodzi z rejonów śródziemnomorskich - Hiszpanii i Maroka, stąd jej wieksza wrażliwość na ostre zimy.
Tematy pokrewne: Drzewa trudniejsze w uprawie,
galeria drzew,
drzewa do małego ogrodu,
iglaki zawsze piękne,
ozdobne pędy, owoce i liście,
rośliny na gleby kwaśne .
Ojczyzną begonii bulwiastych jest Ameryka Środkowa i Południowa - rejony o ciepłym, zwrotnikowym klimacie. Otrzymano kilkaset odmian o zróżnicowanej wysokości, pokroju roślin, wielkości i kształcie liści oraz budowie i barwie kwiatów. Begonie nie zimują w gruncie i dlatego są typowo sezonową, letnią rośliną, której bulwy sadzi się w maju, a wykopuje już w końcu września. Bulwy można też posadzić do doniczek, już w marcu, a do gruntu przesadzić, gdy minie obawa wiosennych przymrozków. 
Bylina pochodząca z Ameryki Północnej. Należy do rodziny pierwiosnkowatych. W Polsce roślina ta nie występuje w naturze, uprawiana jest czasem jako roślina ozdobna. Bożykwiat ma długie, nawet do 20 cm, wąskojajowate liście. Kwiaty sa białe lub różowe wywinięte w bardzo charakterystyczny sposób. Kwitnienie rośliny przypada na maj-czerwiec. Po przekwitnieniu naziemna część rośliny zanika.
Rośliny osiągają wysokość 100 cm, a średnica kwiatostanów może wynosić 20cm. W naszym klimacie dalie nie zimują w gruncie i są wrażliwe nawet na niewielkie przymrozki. Dlatego karpy sadzi się dopiero w maju, w miejscach ciepłych, słonecznych, w glebę głęboko uprawioną, niezbyt ciężką i nie nadmiernie wilgotną. Karpy odmian silnie rosnących sadzi się co 50cm. Dalie są ceniolubnymi roślinami o wszechstronnym zastosowaniu. Doskonale nadają się do tworzenia grup ogrodowych na trawnikach, na rabaty, na kwiat cięty, a niskie odmiany na obwódki i do pojemników na tarasy i balkony.
Jest byliną kłączową. Nazywany jest także "irysem bródkowym", gdyż na środku płatka zewnętrznego kwiatu znajdują się włoski zwane bródką. Kosaćce kłączowe są mało wymagające. Obficie kwitną w miejscach słonecznych, ale mogą też rosnąć w półcieniu i tam kwitnienie jest nieco dłuższe. Gleba powinna być przepuszczalna, raczej sucha. Rośliny pozostawia się na kilka lat w tym samym miejscu. Okres kwitnienia: VI-VII .
Dalie Topmix mają koszyczki kwiatowe szerokości 2-4 cm. Kwiaty składają się z pojedynczych, płaskich płatków. Kłącza bulwiasto zgrubiałe, łodygi grube, rozgałęzione, wewnątrz puste, liście pierzaste.
Begonie nie zimują w gruncie i dlatego są typowo sezonową, letnią rośliną, której bulwy sadzi się w maju, a wykopuje już w końcu września. Najlepsze miejsce to teren lekko ocieniony, osłonięty od wiatrów. Gleba powinna być próchniczna, przepuszczalna, wilgotna. Okres kwitnienia: VII-X . Bogaty asortyment odmian sprawia, że znajdziemy odpowiednie begonie do uprawy w gruncie, w grupach na trawnikach, a także w różnego typu pojemnikach.
Drakunkulus można uprawiać w gruncie, w miejscach ciepłych, osłoniętych, np. pod murami zabudowań. Na zimę wymaga przykrycia, gdyż znosi spadki temperatury tylko do -5oC. Mniej kłopotliwe jest sadzenie bulw dopiero na wiosnę, w kwietniu. Gleba powinna być żyzna, wilgotna, ale przepuszczalna. Bulwy przykrywa się warstwą podłoża o grubości 3-5cm, a odstępy między roślinami wynoszą 20-30cm. Drakunkulus nadaje się do sadzenia na rabacie, po kilka lub kilkanaście roślin, w pobliżu domu lub altany, w sąsiedztwie niskich bylin i traw. Okres kwitnienia: VI-VII .
Liliowce najlepiej sadzić w miejscach słonecznych lub lekko ocienionych, na glebach żyznych, lekko wilgotnych i głęboko uprawionych. Liliowce można uprawiać kilka lat na tym samym miejscu. najlepiej nadają się na rabaty bylinowe, do tworzenia grup ogrodowych, także w pobliżu oczek wodnych. Kolor: brązowo-żółty. Okres kwitnienia: VI-VII.
Rośliny mają wysokość do 120cm, tworzą rozetę mieczowatych liści i okazałe grona nawet z kilkudziesięcioma dzwonkowatymi, białymi kwiatami o delikatnym zapachu.
Galtonia kwitnie w lipcu i sierpniu. Galtonia wymaga obfitego podlewania w czasie suszy i zasilania nawozem mineralnym. 
Częścią podziemną są grube kłącza: z ich górnej części wyrastają zarówno korzenie jak i liście i kwiaty. Pomiędzy okazałymi liśćmi pojawiają się kwiatostany - kolby otoczone dużą, barwną pochwą. Kwitnienie rozpoczyna się 6-8 tygodni po posadzeniu i trwa przez 2 miesiące. Kolorowe cantedeskie nadają się przede wszystkim do uprawy w szklarniach i tunelach foliowych. Sadzone w gruncie wymagają dużej staranności. Najlepiej rosną w miejscach ciepłych, osłoniętych od wiatru, jasnych, ale niezbyt silnie nasłonecznionych.
Piwonia jest jedną z najpiękniejszych bylin na kwiat cięty. Kwiaty ścinane w pąkach zachowują trwałość przez 5-6 dni. Piwonie sadzi się też na trawnikach, pojedynczo lub w grupach, zwykle po kilka roślin tej samej odmiany. Kolor: różowo-żółty. Piwonie dobrze rosną w miejscach słonecznych lub tylko lekko ocienionych. Gleba powinna być żyzna, próchniczna, gliniasta, lekko kwaśna. Na tym samym miejscu uprawia się rośliny przez wiele lat pod warunkiem starannego pielęgnowania. 
Paciorecznik jest najczęściej sadzony na miejskich kwietnikach, a także na rabatach w sąsiedztwie niższych bylin. W ogrodzie pięknie wygląda na trawniku, posadzony w grupach po kilka lub kilkanaście roślin. Niskie odmiany stosuje się do uprawy w pojemnikach, do ozdoby tarasów i ogrodów. Sadzenie wprost do ogrodu przypada dopiero w końcu maja lub na początku czerwca, ale można rośliny przygotować wcześniej. Już od połowy marca sadzi się kłącza pojedynczo do dużych doniczek i ustawia w jasnym pomieszczeniu o temperaturze 16-18 st.C. Okres kwitnienia: VII-IX 
