W okresie kwitnienia pędy pokrywają się mnóstwem małych, liliowych lub niebieskich, pachnących kwiatów,
które tworzą wysoką wiechę. Liście drobne i szare. Kwitnie od połowy lata do pierwszych przymrozków
Więcej ...
Nie potrafisz znaleźć informacji na interesujący cię temat - spróbuj ich poszukać w indeksie haseł. Indeks co prawda nie jest na razie całkiem kompletny ale będzie systematycznie uzupełniany.
Wysokość: Dorasta do 20 m. Ozdoba rośliny: Korona młodych cypryśników błotnych jest regularna, wąskostożkowa. Starsze egzempalrze mają koronę szerszą i zaokrągloną. Rośnie powoli i jest drzewem długowiecznym.
Igły cypryśnika błotnego są miękkie i jasnozielone. Jesienią zmieniają barwę na rdzawobrązową a na zimę opadają. Wiosną igły pojawiają się dość późno.
Pień tego drzewa jest prosty, u nasady szeroki, zwężający się ku górze. Kora czerwonobrunatna, łuszcząca się.
Szyszki jajowate, ciemnoszare o długości 2-4 cm. Okres kwitnienia: Marzec - kwiecień. Uprawa: Drzewo trudniejsze w uparawie ze wzgledu na dość specyficzne wymagania i pewną wrażliość na mrozy. Szczególnie wrażliwe na surowe zimy są młode okazy, które należy okrywać na zimę. Potrzebuje dużej wilgotności w powietrzu. Jest za to drzewem odpornym na choroby i szkodniki. Gleba: Potrzebuje wilgotnej a nawet bagnistej gleby - najlepiej sadzić je nad brzegami zbiorników wodnychi na podmokłych łąkach. Nie lubi gleby kwaśnej i torfowej. Stanowisko: Słoneczne i osłonięte od wiatru. Zastosowanie:Jako drzewko ozdobne, do obsadznia terenów podmokłych. Przy przy stawach lub oczkach wodnych - do obsadzania obszeru strefy błotnej. Można sadzić pojedyńczo lub w luźnych grupach. Ciekawostki: Cypryśniki błotne pochodzą z błotnistych obszarów Florydy.
Wytwarzają w odległości kilku metrów od pnia wybrzuszenia wznoszące się ponad poziom wody lub gleby. Są to korzenie powietrzne (pneumatofory), które mają za zadanie dostarczyć odpowiednią ilość tlenu do systemu korzeniowego.
Dorodny okaz cypryśnika błotnego rośnie w arboretum w Kórniku.
Coraz częściej uprawiamy w swoich ogrodach rośliny, które pochodzą z miejsc o łagodniejszym klimacie. I choć w w okresie zimowym wymagają zabezpieczenia to jednak warto posadzić je w swoim ogrodzie, bo są to z reguły rośliny bardzo dekoracyjne. Najpierw należy poznać jak przebiega ich wegatacja. Są to z reguły rośliny przyzwyczajone do długiej i ciepłej jesieni. Często w ogóle nie zapadają zimą w spoczynek a tylko spowalniają wegetację - tak jest w przypadku roślin zimnozielonych. więcej na temat przygotowania ogrodu do zimy...
Iglaki to drzewka i krzewy bardzo chętnie sadzone w ogródkach i trudno się temu dziwić bo mają one wiele zalet. Przede wszystkim są niezwykle dekoracyjne i to przez cały rok. Do tego są w wiekszości łatwe w uprawie i dość wytrzymałe. Zdarzają się co prawda odmiany bardzo wrażliwe i kapryśne ale większość iglaków wytrzymuje temperaturę od 15 do -20 st.C. Inną cenną zaletą jest ich różnorodność. Mogą mieć różne kształty i odcienie igieł np. w kolorze zielonym, niebieskawym, żółtym, żółtozielonym lub częściowo wybielone ulistnienie. więcej na temat roślin iglastych...
Najczęściej największą ozdobą ogrodu są kwitnące rośliny - ale nie tylko; istnieje wiele roślin ogrodowych o ozdobnych pędach, owocach czy liściach. Ich walory docenia się najczęściej gdy pora kwitnienia się kończy - czyli późną jesienią i zimą. Część roślin łaczy walory ozdobne z użytkowymi: ich owoce nie tylko zdobią ale mogą być spożywane przez ludzi lub zwierzęta. Warto tu wspomnieć nie tylko o owocach dzikiej róży, pigwowca, berberysów czy jarzębiny ale i o warzywach takich jak dynia, patison lub jarmuż.
Więcej o ozdobnych owocach, pędach i liściach ...
